ارتباط بين نمرات ثبات چرخشي و عملكرد ورزشي تكواندوكاران جوان

تحقيقات اندكي ارتباط بين عملكرد ورزشي و نمرات ثبات چرخشي (بعنوان يكي از اجزا غربال¬گري حركت عملكردي) را مورد بررسي قرار داده¬اند. هدف تحقيق حاضر بررسي ارتباط بين نمرات ثبات چرخشي و برخي مولفه¬هاي آمادگي جسماني تكواندوكاران جوان بود. پژوهش حاضر از نوع پژوهش¬هاي مقطعي و به لحاظ هدف كاربردي است. جامعه¬ آماري شامل پسران تكواندوكار شهر همدان بود كه 55 ورزشكار بصورت تصادفي به عنوان نمونه انتخاب شدند. عمكلرد ورزشي آزمودني توسط تست¬هاي امادگي جسماني(چابكي، سرعت،انعطاف پذيري، توان،استقامت عضلاني) ارزيابي شد. ثبات چرخشي آزمودني ها نيز توسط دو دوربين در دو صفحه ساجيتال و فرونتال ثبت شد و بر طبق دستورالعمل كوك و همكاران بر اساس كيفيت حركت بين صفر تا 3 نمره دهي شد. داده¬ها با آزمون آماري اسپيرمن مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند (p≤0.05). نتايج نشان داد بين ثبات انعطاف پذيري، سرعت 20 متر، توان و با نمرات ثبات چرخشي همبستگي معني¬داري وجود دارد. همچنين بين توان انفجاري، استقامت عضلاني، سرعت 10 متر و چابكي با نمرات ثبات چرخشي همبستگي معني داري مشاهده نشد. نتايج اين پژوهش نشان داد متغيرهاي آمادگي جسماني تكواندوكاران بر كيفيت حركت عملكردي آنها تاثير دارد. به نحوي كه هر چه انعطاف پذيري، سرعت و توان آزمودني بيشتر باشد، نمرات ثبات چرخشي(بعنوان يكي از اجزا غربال¬گري حركت عملكردي) نيز بيشتر است.