شماره ركورد كنفرانس :
4411
عنوان مقاله :
بررسي مفهوم آستانه‌ي بي‌هوازي در باردهي پروتكل‌هاي درمانده ساز
پديدآورندگان :
مرتضي وند سودابه S,mortazavand@yahoo.com كارشناس ارشد فيزيولوژي ورزشي دانشگاه محقق اردبيلي , سياه كوهيان معرفت پروفسور دانشگاه محقق اردبيلي
كليدواژه :
آستانه بي‌هوازي , تبادل گازهاي تنفسي , پروتكل درمانده ساز , مرحله ايزوكپنيك بافرينگ , مرحله هيپوكپنيك بيش تهويه‌اي.
عنوان كنفرانس :
دومين همايش ملي تازه هاي پژوهش در علوم ورزشي
چكيده فارسي :
آستانه بي‌هوازي بعنوان شدت كار يا ميزان اكسيژن مصرفي (VO2) تعريف شده است كه با تغييرات در تبادل گازهاي تنفسي به دنبال شروع اسيدوز سوخت و سازي همراه است. پژوهش حاضر براي بررسي مفهوم آستانه‌ي بي‌هوازي در باردهي پروتكل‌هاي درمانده ساز انجام شد. در آزمونهاي ورزشي فزاينده پس از تعيين آستانه‌هاي تنفسي اول و دوم، فاصله بين دو آستانه به عنوان مرحله ايزوكپنيك بافرينگ و از آستانه تنفسي دوم تا پايان آزمون به عنوان مرحله هيپوكپنيك بيش تهويه‌اي در نظر گرفته مي‌شود. در اين پژوهش كه به صورت كتابخانه‌اي و مروري انجام گرفت، مقالات متعدد مورد مطالعه و تحليل قرار گرفت. بر اساس بررسي‌ها مي‌توان نتيجه گرفت كه در افراد مختلف به دليل سطح آمادگي و نوع رشته ورزشي ورزشكاران، زمان بروز آستانه‌هاي تنفسي در آزمون درمانده ساز متفاوت خواهند بود و با افزايش مدت اجراي آزمون درمانده ساز، آستانه بي‌هوازي برآورد شده تحت تاثير قرار مي‌گيرد و به دنبال آن مدت زمان نسبي مراحل ايزوكپنيك و هيپوكپنيك متفاوتي خواهند داشت و اين موضوع مي‌تواند منشا تحقيقات و مطالعات جديدي در شناسايي پتانسيل بافري ورزشكاران رشته‌هاي مختلف ورزشي و تعيين شدت مناسب برنامه تمريني آن‌ها و در نهايت موجب بهبود عملكرد آن‌ها در مسابقات مهم باشد.
