نقش ورزش در كنترل ديابت ؛ يك مطالعه مروري

ديابت از جمله بيماري¬هاي متابوليك است كه از مشخصه آنها افزايش مزمن قند خون و اختلال متابوليـسم كربوهيـدرات، چربي و پروتئين مي باشد. تخمين زده ميشود شيوع آن در سراسر جهان تا سال 2101 به 21 %برسد. در ايران درصد شيوع ديابت نيز حدود 18 % تخمين زده مي¬شود. اين مطالعه به صورت مروري به تحقيقاتي مي¬پردازد كه تاثير انواع مختلفي از فعاليت هاي ورزشي را در افراد مبتلا به ديابت نوع دو بررسي كرده اند. با توجه به شواهد موجود، به نظر مي رسد كه تمرين مقاومتي مي تواند يك مداخله موثر براي كمك به كنترل قند خون، در مقايسه با ساير تمرينات باشد. تحقيقات كمي به بررسي تاثير تمرينات تركيبي(مقاومتي و هوازي) بر كنترل ديابت صورت گرفته است. با اين حال، بر اساس شواهد موجود به نظر مي رسد كه تمرين ورزشي تركيبي باعث كاهش بيشتر HbA1c ،گلوكز خون ناشتا در مقايسه با تمرينات هوازي و يا تمرينات مقاومتي به تنهايي ديده مي شود كه قابل توجه است. با توجه به مطالعات و مطالب فوق چنين به نظر ميرسد كه فعاليت ورزشي در كنار دارو درماني و رژيم غذايي در كنترل ديابت و كاهش عوارض ناشي از آن مؤثر است. فعاليت هاي ورزشي مقاومتي و تركيبي در افراد ديابتي اثرات مطلوب تري نسبت به ساير انواع فعاليت هاي ورزشي دارند.