جايگاه اخلاق در نظام آموزشي و پژوهشي

اين مقاله در نظر دارد تا به موضوع جايگاه اخلاق در نظام آموزشي و پژوهشي بپردازد. در اين مقاله سعي شده است كه به بايسته هاي اخلاق در نظام آموزشي و پژوهشي پرداخته شود. و چون نيل به سعادت حقيقي، بدون داشتن«اخلاق الهي» و«زندگي سالم جهت رشد و تكامل انساني» امكان‌پذير نيست و اهميت سرمايه‌گذاري و برنامه‌ريزي دقيق در نظام آموزشي و پژوهشي براي رسيدن به اين هدف است. قرآن كريم و سنت نبوي بهترين مرجع در ترويج صحيح آداب اسلامي و حل مشكلات اخلاقي در نظام آموزشي و پژوهشي مي‌باشد. اخلاق در نظام آموزشي و پژوهشي شاخه اي از اخلاق حرفه اي است و با مسائل بنيادين انساني ارتباط دارد و در فطرت آدمي رخ مي‌نمايد. پايبندي به اخلاق، وجه مميزه حيات انساني است و هدف غايي دين اسلام نيز تكميل مكارم اخلاقي است. و پذيرفتن هر نقشي مسئووليت هايي به دنبال دارد و ايفاي اين مسئووليت ها مستلزم رعايت جنبه هاي اخلاقي بسياري است. تدريس و پژوهشگري نيز حرفه اي است كه اصولاً ماهيت اخلاقي دارد كه اساتيد دانشگاهها و پژوهشگران به جهت جايگاه علمي خود، بر دانشجويان تأثيرات الگوپذيري دارند لذا لازم است خود را ملتزم به رعايت اصول اخلاقي و متخلق به اخلاق فردي بنمايند تا آثار آن در عمل و نه در گفتار، درايشان متجلي گشته و ضمن اين كه وظيفه ي تربيتي خود در قبال فراگيران و جامعه را به انجام مي رسانند، از آلوده شدن به رذايلي چون جاه طلبي، كبر، غرور و ... كه آفت مقامات بالاي علمي است به دور بمانند. دنياي امروز، اگر چه سرشار از پيشرفت است اما محتاج معنويت است. همين‌طور مدارس و دانشگاه ها، اگرچه خلاق اند اما مواجه با كمبود اخلاق اند. براي همين است كه دنياي حاضر در آينده به مدارس و دانشگاه اخلاق محور، نياز جدي دارد. مدارسي و دانشگاهي كه در آن صلح طلبي، پرهيز از جنگ و انسان دوستي حرف اول را بزند.