تحليل ثبات و تغيير حجاب در مراكزدرماني با نگاه به نظرياتي در فلسفه دين

بررسي و تبيين ابعاد مسئله حجاب وامكان انعطاف سبك آن در برابر شرائط و مقتضيات محيطي، يكي از ضرورت هاي فرهنگي و اجتماعي است. از آن جا كه اين امر در مراكز درماني داراي اهميت و چالش فراواني است ، از اين رو، اين مقاله با روشي توصيفي – تحليلي– استنباطي با هدف بررسي مسئله ثبات و تغيير در امر حجاب تاملاتي را به انجام رسانده است. در اين راستا نخست تبييني از معناي خاص و عام حجاب در مراكزدرماني ارائه گرديده و پس از آن به بيان پايه ها و مولفه هاي ثابت وتغييرات سبك حجاب پرداخته شده است. از يافته هاي اين مقاله اين است كه با طرح سه نظريه ي بنيادي در فلسفه ي دين 1-نظريه وحدت متعالي اديان 2-تطابق تكوين با تشريع3- نظريه اشتمال دين برگوهر وصدف، با نگاهي نوآورانه توانسته دلايلي را بر مسئله ثبات حكم حجاب اقامه نموده و تغيير سبك آن را توجيه نمايد؛ آنگاه با توجه به ضرورت ها و مناسبت هايي نظير مقتضيات مراكز درماني تحليل هايي درباره ي كم و كيف سبك پوشش و حريم روابط زن و مرد ارائه داده و بر وجود معيارهايي ثابت، براي پذيرش تغييرات تاكيد نموده است. از نتايج راهبردي اين مقاله اين است كه براساس نظريات زير ساختي اهميت ابداع مدل هاي ويژه حجاب متناسب وضعيت هاي خاص نظير مراكز درماني را نشان مي دهد