مروري بر پايگاه داده هاي زماني

در سال هاي اخير، با افزايش تقاضا براي برنامه هاي كاربردي جديد، تئوري پايگاه داده‌ي زماني و تكنولوژي ساخت آن بطور قابل ملاحظه اي در حال پيشرفت است. اطلاعاتِ زماني نقش مهمي در توليد سيستم هاي اطلاعاتي جديد و برنامه هاي كاربردي دارند. بكار بردن اطلاعات زماني تبديل به يك تكنيك كليدي در بسياري از پايگاه داده ها و سيستم هاي اطلاعاتي شده است. پايگاه داده‌ي زماني، پايگاه داده اي است كه ابعاد زماني را پشتيباني و اطلاعات تاريخي را ثبت و نگهداري مي‌كند. اين نوع پايگاه داده مي تواند مشكل تك زماني بودن پايگاه داده متعارف را با استفاده از زمان اعتبار حل كند و سه زمان: گذشته، حال و آينده را در خود نگهداري مي نمايد، كه باعث انعطاف پذيري بيشتر پايگاه داده مي شود. در اين مقاله در بخش دوم پايگاه داده‌ي متعارف، در بخش سوم وچهارم ابعاد زماني و پايگاه داده‌ي زماني عنوان ميشود. در بخش پنجم و ششم انواع مختلف پايگاه داده زماني و مدل هاي آن مورد بحث قرار گرفته است. در بخش هفتم زبان پرس وجوي زماني بيان ميشود و در انتها محدوديت هاي جامعيتي و نتيجه گيري مطرح ميگردد.