نقشه شناختي و معرفي الگوريتمهاي يادگيري مربوط به آن

در اين مقاله به معرفي نقشه شناختي فازي به عنوان زيرساختي براي ارائهي يك سرپرست سيستم در جهت بيان ويژگيها و خصيصهها در سيستمهاي پيچيده و توزيعشده ميپردازيم. در تصميمگيريهاي مهم و بازنگري در مسائل خاص و پيچيده، وجود اطلاعات كامل و پيوسته پيرامون مسئله، در نتيجه تأثير بسزايي دارد. در برخي موارد، اگر حتي تعداد مفاهيم موثر در تصميم، كم و دامنهي محيط مورد بررسي كوچك باشد، مواردي چون پويايي سيستم 1، تأثير متقابل عوامل موثر بر يكديگر، وارد شدن عامل جديد به محيط مورد بررسي و غيره ميتواند تصميمگيري و آناليز محيط را براي اتخاذ دستورات خطير و راهبُردي، پيچيده و گاهي غيرممكن سازد. نقشه شناختي به عنوان پايهي ساخت سرپرست سيستم، يك ناظر و دستيار مديريتي محسوب ميشود كه شماي كلي فعلوانفعالات سيستم را بر اساس دادههاي در جريان سازمان، نمايش ميدهد. تحقيقات نشان ميدهد كه تلفيق اين شيوه با الگوريتمهاي يادگيري ميتواند در فضاهاي كاري وسيع كمك شاياني در بهره- برداري از داده و ايجاد دانش كند. نقشه شناختي فازي براي مدل كردن از تلفيق منطق فازي و شبكه عصبي ايجادشده است و بر اساس وزن گره و يالها امكان بازخورد اطلاعات را به صورت شهودي در قالب گراف فراهم ميكند. در نقشه شناختي ارتباط بين مفاهيم عمده با علائم فازي در گراف مستقيم همراه با بازخوردنشان داده ميشود. اين روش براي مدل نمودن سيستمهاي پيچيده و پويا كاربرد دارد و به تشريح علت ارتباط بين فاكتورهاي عمده يا همان مفاهيم ميپردازد. در اين مقاله به بيان زيرساختهاي نقشه شناختي و الگوريتمهاي آن به عنوان پايهي ايجاد سرپرست سيستم ميپردازيم.