ارزيابي روش هاي مختلف شبيه سازي سيستم هاي هوشمند چراغ راهنمايي در شبكه شهري

تقاطع هاي چراغ دار در شبكه معابر شهري يك بخش بحراني به شمار مي آيند و موضوع عملكرد بهينه آنها با توجه به تغييرات تقاضا از دغدغه هاي اصلي مهندسين ترافيك مي باشد. هدف اين تحقيق، ارزيابي روش هاي مختلف شبيه سازي سيستم هاي هوشمند چراغ راهنمايي در شبكه شهري و ارائه مدل مناسب در روند بهينه سازي مي باشد. در اين مطالعه جهت ارائه بهترين و بهينه ترين مدل شبيه سازي زمانبندي ابتدا يك روش تحليلي براي محاسبه تغييرات تاخير در تقاطع مجزا و غير مجزا ارائه شده است، ابتدا با استفاده از تكنيك اميد رياضي و انتگرال گيري تغييرات تاخير براي شرايط پايين تري از اشباع و فوق اشباع در تقاطع مجزا محاسبه شده است. سپس اين روش، با در نظر گرفتن مدل پراكندگي گروه به تقاطع هاي غير مجزا تعميم داده شده و تعريف جديدي در خصوص سطح سرويس، بر پايه تغييرات تاخير محاسبه شده مطرح گرديده است كه از آن در فرآيند بهينه سازي بهره گيري شده است. براي بهينه سازي نيز پس از بررسي مدل هاي زمانبندي، تكنيك الگوريتم ژنتيك، انتخاب و مورد استفاده قرار گرفته است. سپس در مطالعه موردي انجام شده با استفاده از برنامه C++ كل روند از جمله بخش مربوط به محاسبات تاخير و همچنين الگوريتم ژنتيك كدنويسي شده و خروجي آن ون تايج بهينه سازي نرم افزار synchro و همينطور وضع موجود در محيط برنامه sdimtraffic شبيه سازي شده و خروجي آنها با يكديگر مقايسه شده اند . نتايج گزينه هاي شبيه سازي شده حاكي از مناسب بودن روش ارائه شده است