مدل پويايِ كسب و كارِ شركت‌هاي پخش در ايران با رويكرد سيستمي

با افزايش روند شكل‌گيري شركت‌هاي نمايندگي يا پخش در چند سال اخير و با توجه به شرايط اقتصادي ناپايدار، مديريت و تصميم‌گيري در خصوص شرايط اين قبيل شركت‌ها با دشواري‌هايي همراه بوده است. در اين نوشتار با بهره‌گيري از رويكردِ كل‌نگرِ پويايي‌هاي سيستم، سعي شده تا ابعاد اصلي و وجوه چالش برانگيز اين قبيل شركت‌ها بررسي و مورد نقد قرار داده شود و با تمركز خاص بر ساختار يكي از اين شركت‌ها دليل عمده كاهش فروش واقعي و به تبع آن كاهش سودهي مطرح شود. نتايج تحليلي پژوهش حكايت از اين دارند كه چنانچه فعاليت‌هاي بازاريابي شركت موفقيت آميز بوده و بتواند اثر كاهشي قدرت خريد مصرف‌كنندگان را خنثي نمايد، اين مسئله حتي در مواقعي مي‌تواند روند فروش را افزايش دهد. همچنين نتايج نشانگر اين است كه افزايش قيمت فروش در فصول مختلف، اثراتي كاملاً متفاوت بر نرخ فروش دارد كه اين موضوع مي‌تواند مديران را در خصوص زمان مناسب براي افزايش قيمت فروش و ميزان موجودي مناسب انبار آگاه سازد. از آنجا كه خروجي‌هاي شبيه‌سازي نشانگر نزولي بودن روند فروش در بلند مدت است، يك سناريوي ساختاري، بهبود در روند فروش مي‌باشد كه در اين سناريو پيشنهاد مي‌شود بغير از درآمد ثابت عاملين فروش، درآمد متغيير آنها تابعي از روند فروش بجاي فروش در ساختار قبلي قرار گيرد.