تحليل پويايي توسعه بكارگيري انرژي خورشيدي در ايران

هدف از اين پروژه پياده سازي تفكر و رويكرد سيستمي در نظام تأمين انرژي ايران و همچنين بررسي توسعه انرژي هاي تجديدپذير و جايگزيني آن به عنوان انرژي پاك و بهينه است.در اين تحقيق ابتدا مدل سازي به سه بخش محتوايي،ساختاري،محيطي تقسيم شده و با مدل سازي سيستم دايناميك و نمودارهاي جريان ساخته شده متغيرهاي اهرمي يافت شده و شبيه سازي در طي 30 سال آينده براي انرژي هاي نو انجام گرفته و با تغيير در هر يك از اهرم ها مانند نرخ بهره،توليد ناخالص داخلي،ضريب سرمايه گذاري انرژي،تنوع طلبي و فرهنگ سازي تغييرات عمده اي در توسعه استفاده از انرژي هاي نو ايجاد مي شود.نتايج حاصل شده از اين تحقيق بسترسازي مناسب براي توسعه استفاده از انرژي هاي نو همچون انرژي خورشيدي و ضمن بكارگيري سياست صرفه جويي فرهنگ بكارگيري اين نوع انرژي را در جامعه توسعه داده و با بكارگيري اهرم هايي جهت افزايش توليد ناخالص داخلي در توسعه هرچه بيشتر انرژي هاي نو و در پي آن كاهش بيكاري و رونق اقتصادي و از همه مهم تر محيط زيستي سالم تلاش شود.