نقش و تاثير روابط انساني در ارتقاي كيفيت آموزش اساتيد و مربيان در مدارس و آموزشگاه ها

در طول تاريخ ،انسان همواره مجبور به برقرار كردن ارتباط با ديگران بوده است هرگاه دو انسان در جايي مي زيسته اند بين آنها روابط انساني نيز وجود داشته است. اين رفتار و روابط، تنها به روابط مطلوب و مثبت مربوط نمي شود بلكه روابط غير مطلوب ناخواسته منفي را نيز در بر مي گيرد. اجتماعات، گروه ها، شهر ها، فرهنگ ها، آداب و رسوم جنگ ها و صد ها موضوع ديگر در زندگي انسان، اشكال مختلف رفتار و روابط بين افراد است و دليلي بر اجتناب ناپذير بودن روابط بين آنهاست. برقراري روابط انساني عمده ترين عامل خوشبختي و موفقيت هر كس در زندگي او مي باشد . رابطه يك معلم با شاگردانش رابطه مدير با همكاران و زيردستانش در ميزان موفقيت آنها امري سرنوشت ساز است . همه انسان ها به داشتن توانايي ارتباط با ساير انسان ها نياز دارند كه اين توانايي اصطلاحاً مديريت برقراري روابط انساني مي ناميم.در شرايط حاضر، اهميت و ارزش روابط انساني آن چنان كه بايسته و شايسته است، شناخته نشده است. در واقع يكي از مشكلات عمدة گريبانگير سازمان‌ها و بخش‌ها در سطوح گوناگون جامعه، به ويژه سيستم آموزشي كشور ،نبود روابط انساني موثر است. به عبارت ديگر، هنوز فرهنگ و نگرش روابط انساني بر جامعه حاكم نيست و لازم است كه در اين زمينه اقدام‌هاي اساسي صورت گيرد و گام‌هاي مؤثري برداشته شود.در حال حاضر در سيستم آموزشي كشور مشكلاتي از جمله عدم آگاهي مربيان و معلمان با روابط انساني كه نقش خيلي مهمي در سطح كيفي آنها دارد و همچنين باعث كاهش انگيزه و پايين آمدن كيفيت آموزش شده است، وجود دارد . برقراري روابط آنقدر مهم و سرنوشت ساز است كه موفقيت هر انساني را از روي نوع رابطه او با ديگران ارزيابي كرد . لذا اين مقاله به نقش روابط انساني در ارتقاي سطح كيفي معلمان و مربيان در سيستم آموزشي پرداخته و راهكارهاي موثر در ارتقاي آنها را ارايه مي دهد.