اثر تنش خشكي، سوپرجاذب رطوبتي A-200 و ژنوتيپ بر كارايي مصرف آب در ارقام جديد آفتابگردان

به منظور بررسي اثر تنش خشكي، سوپرجاذب و ژنوتيپ بر كارايي مصرف آب در ارقام جديد آفتابگردان آزمايشي بصورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح بلوك¬هاي كامل تصادفي در سه تكرار طي سال هاي 1390 و 1391 در ايستگاه تحقيقاتي اسلام آباد غرب به اجرا در آمد. تيمارهاي تحقيق عبارت بودند از سه سطح آبياري شامل: آبياري نرمال، تنش ملايم و تنش شديد. ارقام در سه سطح شامل فرخ، قاسم و رقم SHF 81-90 و تيمار سوپرجاذب A-200 نيز در سه سطح شامل صفر(عدم كاربرد) و مصرف 100 و 200 كيلوگرم در هكتار بود. نتايج نشان داد كه كارآيي مصرف آب متاثر از تنش شديد كاهش يافت ولي در شرايط تنش ملايم قدري افزايش يافت زيرا در شرايط تنش ملايم خشكي عملكرد دانه كمتر از عملكرد بيولوژيكي تنزل پيدا نمود. نتايج نشان داد كه كارايي مصرف آب در تيمار تنش ملايم خشكي و ژنوتيپ بالاتر از تنش شديد و آبياري كامل بود. همچنين كارايي مصرف آب در ژنوتيپ فرخ در شرايط تنش ملايم و شديد خشكي بالاتر از ساير ارقام بود و اين نشان دهنده پتانسيل بالاتر ژنوتيپ فرخ در استفاده از آب و كاهش عملكرد دانه اندك اين ژنوتيپ و نشانه متحمل بودن آن به شرايط كم آبي است. كارايي مصرف آب با مصرف 100 و 200 كيلوگرم سوپرجاذب به ترتيب 85 و 83 درصد بود كه نسبت به شاهد ( عدم مصرف سوپرجاذب) به ترتيب 7/4 و 4/2 درصد بيشتر بود. بطور كلي تنش خشكي باعث كاهش كارايي مصرف آب گرديد ولي انتخاب ژنوتيپ متحمل به شرايط تنش و مصرف سوپرجاذب مي تواند به عنوان يك راهكار مناسب براي استفاده بهتر از منابع آب تلقي گردد.