مقايسه مدل¬هاي رگرسيوني توجيه كننده ارتباط دما و سرعت جوانه¬زني در پتانسيل¬هاي مختلف آب در بذر گياه دارويي مرو تلخ (Salvia mirzayanii)

يكي از مهم¬ترين مشكلات مناطق خشك و نيمه خشك تنش¬هاي گرما و خشكي مي¬باشد كه روي جوانه‌زني بذر و رشد و نمو گياهان تاثير منفي دارد. در اين آزمايش اثر سطوح مختلف تنش خشكي و دما روي جوانه¬زني بذر گياه مرو¬تلخ (Salvia mirzayanii) بررسي شد. بدين منظور آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار تكرار در سال 1394 در آزمايشگاه زراعت دانشكده كشاورزي دانشگاه گيلان به اجرا گذاشته شد. بذرهاي گياه مرو¬تلخ در تيمارهاي دمايي 5، 10، 15، 20، 25، 30، 35 و 40 درجه سانتي¬گراد و هفت سطح پتانسيل آب (صفر، 2/0-، 4/0-، 6/0- ، 8/0- ، 1- و 2/1- مگاپاسكال) قرار داده شدند. نتايج نشان داد كه بذر¬هاي گياه مرو¬تلخ در پتانسيل¬هاي صفر، 2/0- و 4/0- مگاپاسكال قادر به جوانه¬زني بودند. به منظور تعيين بهترين مدل رياضي توصيف كننده رابطه ميان سرعت جوانه¬¬زني و دما از مدل¬هاي دوتكه¬اي، منحني، درجه دوم، بتا و دندانه‌اي در پتانسيل¬هاي مختلف استفاده شد. در هر سه پتانسيل مدل دو¬تكه-اي با بالاترين ضريب تبيين (به¬ترتيب 89/0، 83/0 و 98/0) نسبت به ساير مدل¬ها، به عنوان بهترين مدل¬ تبيين كننده بين سرعت جوانه¬زني و دما در گياه مرو¬تلخ شناسايي شد.