بررسي اثر بقاياي گندم و جو بر زيست¬توده علف¬هاي هرز و عملكرد كنجد (Sesamum indicum L;)

آللوپاتي يك تكنيك طبيعي و سازگار با محيط¬زيست است كه به تقابل شيميايي بين گياهان بر¬مي¬گردد و مي¬تواند يك ابزار منحصربه¬فرد براي كنترل علف¬هاي ¬هرز و در پي آن افزايش عملكرد گياهان زراعي باشد. به¬¬منظور ارزيابي تاثير بقاياي گندم و جو بر زيست¬توده علف¬هاي هرز و عملكرد كنجد، آزمايشي در قالب طرح بلوك¬هاي كامل تصادفي با 4 تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه صنعتي شاهرود در سال 1394 به اجرا درآمد. تيمارهاي آزمايش شامل وجين تمام¬فصل علف¬هاي هرز، عدم وجين (شاهد)، علف¬كش تريفلورالين، ¬محلول¬¬پاشي برگي با غلظت 50 و 100 درصد عصاره كاه و كلش گندم و جو و كاربرد بقاياي گندم به صورت مخلوط با خاك به ميزان 2، 4 و 8 تن در هكتار بودند. نتايج نشان داد ¬كه تيمار وجين بيشترين تاثير را داشت. عملكرد بيولوژيك و عملكرد دانه در تيمار عدم وجين نسبت به تيمار وجين به¬ترتيب 97 و 98 درصد كاهش يافت. عملكرد دانه در تيمار كاربرد 4 تن در هكتار بقاياي گندم و علف¬كش يكسان بود و نسبت¬به تيمار عدم وجين به¬¬ترتيب 85 و 89 درصد افزايش يافت. به¬طوركلي، از خاصيت دگرآسيبي گندم و جو مي¬توان به¬عنوان يكي از روش¬هاي غير شيميايي در كنترل علف¬هاي هرز كنجد استفاده نمود.