تاثير تنش خشكي بعد از گرده افشاني بر آنتي اكسيدانتهاي سنبله ژنوتيپ هاي مختلف گندم

اين مطالعه به¬منظور بررسي اثر تنش خشكي پس از گرده افشاني بر صفات زراعي و برخي از ويژگي¬هاي فيزيولوژيكي سنبله ژنوتيپ هاي مختلف گندم، به صورت فاكتوريل و در قالب طرح بلوك¬هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا گرديد. فاكتور اول شامل دو سطح آبياري(كنترل و تنش خشكي (قطع آبياري پس از گرده افشاني تا پايان دوره رشد) و فاكتور دوم شامل ژنوتيپ هاي مختلف گندم (SHARK وTEVEE S :حساس، Manning و Sabalan: نيمه متحمل، Sardari و Dogu88: متحمل) بود. عملكرد دانه در شرايط تنش خشكي از طريق كاهش وزن هزار دانه، كم شد. ژنوتيپ نيمه متحمل Manning بيشترين و ژنوتيپ حساس SHARK كمترين عملكرد دانه را به خود اختصاص دادند. فعاليت آنزيم¬هاي كاتالاز، پراكسيداز و سوپراكسيد ديسموتاز تحت تنش خشكي افزايش يافت. بيشترين فعاليت آنزيم ها، در سنبله ژنوتيپ نيمه متحمل Manning در آخرين مرحله نمونه برداري مشاهده شد و ژنوتيپ هاي حساس كمترين فعاليت آنزيمي را نشان دادند. به نظر مي¬رسد كه در ژنوتيپ Manning ، فعال شدن سيستم دفاعي آنزيم¬هاي CAT، POX و SOD نقش كليدي در افزايش تحمل به تنش خشكي داشته است.