بهينه سازي القاي ريشه¬مويين درگياه دارويي سنبل الطيب (Valeriana officinalis L.)

گياه سنبل الطيب به واسطه اثرات آرام بخشي، ضدتشنجي و ضد دردي از ديرباز در طب سنتي چين، هند و ايران جايگاه خاصي داشته است.بهره¬برداري از كشت ريشه¬هاي مويين يا تراريخته كه باعث مي¬شود توليد انبوهي از ريشه¬هاي توسعه يافته ايجاد شود، يك رويكرد نسبتاً جديد بيوتكنولوژي گياهي در شرايط آزمايشگاهي در جهت توليد دارو است كه در سال¬هاي اخير اهميت رو به آن افزايشي يافته است. بذور گياه سنبل الطيف رقم V .officinalis پس از ضدعفوني در محيط كشت MS پايه جهت جوانه زني قرار گرفت. سپس ريز نمونه برگ و ساقه از اين گياهان برداشت شد. باكتري مورد استفاده اگروباكتريوم رايزوژنز(Agrobacterium rhizogenes) سويه¬هاي A13 و A9534 باكتري بود.پس از كشت باكتري در LB، تلقيح ريزنمونه‌ها با دو روش غوطه وري و اسپري صورت پذرفت. با استفاده از روش PCR انتقال ژن و سپس عدم آلودگي به DNA بررسي گرديد كه صحت انتقال ژن تاييد شد. انتقال ژن با استفاده از روش غوطه‌وري تا 86% با موفقيت انجام پذيرفت. بيشترين ميزان ريزنمونه تراريخت مربوط به ريز نمونه ساقه به ميزان 5/20 عدد بود. همچنين بيشترين تعداد ريشه در ريزنمونه ساقه (32/27 عدد) و روش غوطه‌وري (22/14 عدد) مشاهده گرديد.