اثر پيش تيمار بذر با محلول هاي غذايي مختلف بر عملكرد چغندرقند تحت شرايط كم آبي

اين مطالعه با هدف بررسي تاثير سطوح مختلف آبياري(آبياري پس از 70، 110 و 150 ميلي متر تبخير از تشتك) و تيمارهاي مختلف پرايمينگ(شاهد، هيدروپرايمينگ، پرايمينگ با آهن، روي و منگنز) بر رشد و عملكرد چغندرقند در سه تكرار و به صورت اسپيلت پلات بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي در مزارع دانشكده كشاورزي دانشگاه آزاد اسلامي ملكان اجرا شد. با توجه به نتايج به دست آمده از اين بررسي كم آبي كاهش معني داري را در عملكرد ريشه و قند چغندر قند باعث شد با تشديد كم آبي ميزان كاهش در اين دو صفت بيشتر بود. عملكرد ريشه و قند با افزايش دور آبياري از آبياري پس از 70 ميلي متر تبخير از تشتك به آبياري پس از 110 و 150 ميلي متر تبخير از تشتك به ترتيب 38 و 8/41 درصد كاهش يافت. پرايمينگ بذرهاي چغندر قند با آهن افزايشي 5/25 و 4/35 درصدي و پرايمينگ بذرهاي چغندر قند با روي افزايشي 5/25 و 4/34 درصدي به ترتيب در عملكرد ريشه و عملكرد قند باعث شد ساير تيمارهاي پرايمينگ تاثيري بر اين دو صفت نداشت بيشترين درصد قند نيز در دو تيمار آهن و روي به دست آمد.