بررسي تمايز برنج¬هاي غرقابي و هوازي از لحاظ خصوصيات مورفولوژيكي و عملكردي با استفاده از تجزيه تابع تشخيص در شرايط نرمال و تنش خشكي

برنج غذاي اصلي بيش از نيمي از مردم جهان و بويژه فقيرترين قشر مردم دنيا را تأمين مي¬كند و امروزه مشكل كم¬آبي به عنوان يك عامل محدودكننده جدي در توليد محصولات گياهي محسوب مي¬شود. در پژوهش حاضر ابتدا دوگروه برنج شامل ارقام غرقابي و هوازي تحت شرايط نرمال و تنش خشكي كشت شدند. پس از ارزيابي ژنوتيپ¬ها از لحاظ خصوصيات مورفولوژيكي و عملكردي، با هدف تشكيل تابع متمايز كننده ارقام غرقابي و هوازي از نظر اين صفات، تجزيه تابع تشخيص انجام شد. آزمون تابع تشخيص در در هر دو شرايط نرمال و تحت تنش خشكي نشان داد، توابع تشخيص در سطح بالا معني¬دار مي¬باشند. همچنين ميزان لانداي ويلك در شرايط نرمال و خشكي بترتيب 378/0 و 479/0 بدست آمد كه نشاندهنده تفاوت قابل توجه دوگروه از لحاظ خصوصيات موردبررسي است و بيان مي¬دارد مدل تعيين شده مي¬تواند به طور معني¬داري به عنوان معيار تشخيص دو گروه باشد. طبق نتايج بدست آمده از لحاظ ميزان همبستگي ساختاري بين صفات و تابع تشخيص، صفات تعداد دانه، طول خوشه و تعداد خوشه، طول و عرض برگ پرچم بيشترين نقش را در تمايز بين دو گروه داشتند.