اثر محلول¬پاشي نانوكلات¬آهن، فرآورده¬هاي اسيدآمينه¬اي و آب مغناطيسي بر آنزيم¬هاي بافت گياهي و عملكرد روغن دانه سويا(Glycine max L.) در زمان¬هاي متفاوت برداشت

به منظور بررسي تأثير محرك¬هاي رشد شيميايي و آلي و زمان برداشت بر خصوصيات كمي و كيفي سويا رقم ويليامز، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب بلوك¬هاي كامل تصادفي با 24 تيمار و 3 تكرار در سال¬هاي 92-1390 در مؤسسه تحقيقات برنج كشور (رشت) اجرا ¬شد. فاكتور اول، محلول¬پاشي مواد شامل 1- نانوكلات آهن (دو در هزار)، 2- كادوستيم (5/0 در هزار)، 3- آمينول¬فورته (دو در هزار)، 4- آب مغناطيسي (20 ليتر در متر مربع)، 5- كمپوست زباله شهري (10 تن در هكتار)، 6- كود حيواني (كود گاوي، 10 تن در هكتار) و 7- كود شيميايي نيتروژن خالص (پنج در هزار از منبع اوره) به همراه يك تيمار شاهد و فاكتور دوم، سه زمان برداشت: هنگامي كه رطوبت دانه در غلاف¬هاي ساقه اصلي 25-20، 15-14 و 12-10درصد بود، منظور شدند. مقايسه ميانگين مركب اثر متقابل تيمارها نشان داد كه محلول¬پاشي نانو¬كلات¬آهن و زمان برداشت دوم بيشترين عملكرد روغن و دانه (به ترتيب 951 و 3731 كيلوگرم در هكتار) و عملكرد پروتئين (1390 كيلوگرم در هكتار) را داشت. بيشترين ميزان آنزيم نيترات¬ردوكتاز در تيمارهاي نانوكلات¬آهن و كادوستيم و زمان برداشت دوم بدست آمد. براساس نتايج اين آزمايش محلول¬پاشي نانوكلات آهن و زمان برداشت دوم باعث افزايش محصول و در راستاي كشاورزي پايدار و كاهش آلودگي¬هاي محيطي مي¬باشند.