ارزيابي كاربرد خارجي براسينواستروئيد و سيتوكينين بر صفات فيزيولوژيك كلزا در شرايط تنش خشكي آخر فصل

اين آزمايش به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك¬هاي كامل تصادفي با سه تكرار در يزد طي دو سال زراعي 91-90 و 92-91¬ انجام شد. در اين آزمايش زمان آبياري كليه كرت¬ها بر اساس 80 ميلي¬متر تبخير از تشتك تبخير كلاس A از زمان سبز شدن تا 50 درصد گل¬دهي گياه انجام شد و پس از اين مرحله تنش خشكي به صورت قطع آبياري تا مرحله رسيدگي فيزيولوژي اعمال شد. تيمار محلول¬پاشي تنظيم¬كننده¬هاي رشد گياهي شامل سه سطح 1. براسينواستروئيد در دو سطح: عدم محلول¬پاشي و محلول¬پاشي با غلظت 7-10 مولار محلول 24- اپي براسينوليد و 2. سيتوكينين شامل چهار سطح: شاهد (بدون هورمون پاشي)، 50، 100 و 150 ميكرومولار و 3. تركيب همزمان براسينواستروئيد (غلظت 7-10 مولار) و سيتوكنين (100 ميكرومولار) بود. نتايج نشان داد كه كاربرد براسينواستروئيد سبب افزايش معني‌دار فعاليت آنزيم¬هاي آنتي اكسيدان (كاتالاز و پراكسيداز) و كاهش نشت الكتروليت¬ها از سلول و پراكسيداسيون ليپيد (غلظت مالون دي آلدئيد) شد. بررسي اثرات متقابل رقم×هورمون¬پاشي نشان داد كه عملكرد دانه در رقم GKH2005 و تيمار بدون محلول¬پاشي (شاهد) برابر با 1568 كيلوگرم در هكتار بود درحالي¬كه در رقم GKH2005 و تيمار محلول-پاشي با براسينواستروئيد بيشترين عملكرد دانه به ميزان 2603 كيلوگرم در هكتار مشاهده شد. نتايج كلي آزمايش نشان داد تأثير هورمون براسينواستروئيد بر گياه كلزا در شرايط تنش خشكي بسيار مثبت بوده كه مي¬تواند به دليل افزايش فعاليت سيستم آنتي اكسيداني، كاهش پراكسيداسيون ليپيد و حفظ و توليد بيشتر تعداد خورجين در بوته باشد.