مطالعه ريزازديادي توده‌هاي موسير ازطريق كشت مريستم

به منظور تكثير موسير با استفاده از مريستم، آزمايشي بصورت فاكتوريل با دو عامل ژنوتيپ (در سه سطح) و تركيب هورموني (در شش سطح) در قالب طرح كاملا تصادفي با 4 تكرار انجام شد. در اين تحقيق از توده هاي موسير خرم آباد، همدان و كرمانشاه استفاده شد. تيمارهاي هورموني شامل: محيط كشت شاهد، غلظت هاي 2، 4 و 6 ميلي گرم بر ليتر از هورمون BA، تركيب دو ميلي گرم بر ليتر BA + 1 ميلي گرم بر ليتر NAA و محيط حاوي 3 ميلي گرم بر ليتر BA + 1 ميلي گرم بر ليتر NAA بود. نتايج تجزيه واريانس نشان دهنده تفاوت معني دار بين سطوح مختلف هورموني براي تمام صفات بود. تفاوت توده‌هاي مورد بررسي نيز براي تمام صفات معني دار بود. با توجه به مقايسات ميانگين، توده موسير همدان بيشترين وزن گياهچه و طول گياهچه را داشت. محيط كشت حاوي 2 ميلي گرم بر ليتر BA و 1 ميلي گرم بر ليتر NAA داراي بيشترين وزن گياهچه، تعداد ريشه و تعداد برگ بود. همچنين بيشترين طول گياهچه در محيط كشت حاوي 3 ميلي گرم بر ليتر BA و 1 ميلي گرم بر ليتر NAA بدست آمد. اثر متقابل توده موسير با تيمار هورموني براي صفت طول گياهچه معني دار نبود، اما براي صفات تعداد ريشه و تعداد برگ در سطح احتمال 1درصد و براي صفت وزن گياهچه در سطح احتمال 5 درصد معني دار شد.