بررسي دماي كانوپي و محتواي نسبي آب برگ ژنوتيپ¬هاي گندم در شرايط تنش خشكي پس از گرده¬افشاني و تغذيه روي

با هدف بررسي واكنش دماي كانوپي و محتواي نسبي آب برگ ژنوتيپ¬هاي¬ گندم به تنش خشكي پس از گرده¬افشاني و تغذيه روي، آزمايشي دو ساله با 11 ژنوتيپ گندم در سه تيمار 1- بدون تنش خشكي، 2- تنش خشكي پس از گرده¬افشاني و 3- تنش خشكي پس از گرده¬افشاني + محلول¬پاشي سولفات روي در مراحل ساقه¬دهي و غلاف¬رفتن، اجرا شد. در مرحله گرده¬افشاني، سه تيمار از نظر شاخص كاهش دماي كانوپي (CTD) و نيز محتواي نسبي آب برگ (RWC) تفاوت نداشتند، اما در يك و دو هفته پس از گرده¬افشاني، هر دو شاخص در تيمار بدون تنش بيش از دو تيمار ديگر بود. در يك هفته پس از گرده¬افشاني، تنها RWC و در دو هفته پس از گرده¬افشاني هر دو شاخص در تيمار تنش + روي بالاتر از تيمار تنش بدون روي بود. در هر سه مرحله، رقم پيشگام داراي مقادير بالاي هر دو شاخص بود. در شرايط بدون تنش، همبستگي معني¬داري بين عملكرد دانه با دو شاخص وجود نداشت. در شرايط تنش، همبستگي عملكرد دانه با CTD در يك و دو هفته پس از گرده¬افشاني و با RWC در گرده¬افشاني و يك هفته پس از آن مثبت و معني¬دار بود. بر اساس نتايج، به نظر مي¬رسد تغذيه گياه با عنصر روي مي¬تواند با بهبود وضعيت آب گياه، باعث كانوپي نسبتا خنك¬تر در شرايط تنش خشكي پس از گرده-افشاني گردد. همچنين مي¬توان از CTDو RWC به عنوان شاخص¬هايي براي غربال ژنوتيپ¬هاي گندم متحمل به تنش خشكي آخر فصل استفاده كرد.