بررسي تاثير تنش خشكي بر الگوي بيان ژن بيوسنتز تيمول در مراحل مختلف گلدهي آويشن

آويشن يكي از گياهان بسيار پركاربرد و دارويي است كه تركيب منوترپني تيمول از مهم‌ترين تركيب‌هاي موجود در اسانس آن است. اين مطالعه در سال 1393 با هدف ارزيابي تاثير تنش خشكي بر الگوي بيان ژن بيوسنتز تيمول در مراحل فنولوژيكي 50 و 100 درصد گلدهي در دو شرايط رطوبتي شاهد و تنش خشكي (آبياري آبياري 75 و 50 درصد ظرفيت زراعي) با استفاده از روش qPCR در دو گونه‌ي آويشن (Thymus) شامل T. kotschyanus و T. armeniacus در آزمايشي بصورت گلداني در دانشگاه شهركرد انجام شد. روند تغييرات تيمول نشان داد اين تركيب از مرحله‌ي 50 درصد گلدهي به سمت پايان گلدهي روند افزايشي داشته و تحت تاثير تنش خشكي قرار نگرفت. مقايسه‌ي الگوي بيان ژن CYP71D178 (مسئول سنتز تيمول) در تنش خشكي در مرحله‌ي 100 درصد گلدهي نسبت به مرحله‌ي 50 درصد گلدهي در هر دو گونه‌ي تيموس كوچيانوس (3/4 برابر) و تيموس آرمنياكوس (5/3 برابر) افزايش بيان معني‌دار (05/0 P) نشان داد. همچنين در مرحله‌ي 100 درصد گلدهي، تنش خشكي در مقايسه با شاهد در گونه‌ي T. armeniacus افزايش معني‌دار (05/0 P) به ميزان 9/4 برابر مشاهده شد. بنابراين با توجه به نتايج تحقيق حاضر اين احتمال وجود دارد كه بتوان مقدار تيمول را با استفاده از تنش خشكي مناسب افزايش داد.