اثر قطع آبياري و كاربرد سيليس بر عملكرد و اجزاي عملكرد برنج

اين آزمايش با هدف بررسي اثر قطع آبياري و كاربرد سيليس بر اجزاي عملكرد و عملكرد دانه برنج رقم طارم محلي به صورت كرت‌هاي ‌‌خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دشت ناز ساري در سال 1387 اجرا شد. قطع آبياري به مدت 15 روز در چهار مرحله‌ي ابتدا، اواسط و انتهاي پنجه‌دهي (آغازه گل آذين) و مرحله 50 درصد گلدهي به عنوان عامل اصلي و سه مقدار سيليس 0، 500 و 1000 كيلوگرم سيليس خالص در هكتار كه 15 روز قبل از نشاء مصرف شد به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد قطع آبياري در مرحله‌ي ابتداي پنجه‌زني موجب كاهش معني‌دار طول خوشه، تعداد خوشه در متر مربع و تعداد خوشه‌چه در خوشه و در نتيجه افت عملكرد دانه (22/329 گرم در متر مربع) گرديد. تعداد خوشه در متر مربع با صفات ارتفاع گياه، تعداد كل پنجه، پنجه بارور و تعداد بوته در متر مربع ضريب همبستگي مثبت و بسيار بالائي داشت. شاخص ورس تنها با ارتفاع گياه همبستگي منفي در سطح احتمال 5 درصد داشت، بنابراين با افزايش ارتفاع گياه، طول ميانگره چهارم افزايش و در نتيجه شاخص ورس ميانگره چهارم كاهش يافت. بر اساس نتايج اين تحقيق، مرحله ابتداي پنجه‌دهي به قطع آبياري بسيار حساس است، زيرا باعث كاهش عملكرد و اجزاي عملكرد مي‌شود.