تاثير كاربرد زئوكمپوست، ورمي¬كمپوست و زئوپونيكس در سامانه تغذيه¬اي ارگانيك بر ماده آلي خاك و غلظت فسفر و پتاسيم دانه و برگ آفتابگردان تحت رژيم¬هاي مختلف آبياري

به منظور بررسي تأثير استفاده از منابع آلي فراوري شده در سامانه¬هاي آلي تغذيه¬اي بر غلظت عناصر دانه و برگ آفتابگردان (Helianthus annus L.) و كربن آلي خاك تحت رژيم¬هاي متفاوت آبياري، آزمايشي در سال 1391 در مزرعۀ پژوهشي دانشكدۀ كشاورزي دانشگاه تربيت مدرس، به صورت كرت¬هاي خرد شده در قالب طرح بلوك¬ كامل تصادفي درسه تكرار اجرا شد. سه رژيم¬ آبياري شامل آبياري پس از مصرف 30، 50 و 70 درصد رطوبت قابل استفاده در عمق توسعه ريشه به عنوان عامل اصلي و هشت تيمار كودي شامل تامين كامل نيتروژن گياه ازطريق كود شيميائي اوره، كود شيميائي اوره + كود دامي، زئوكمپوست، ورمي¬كمپوست، زئوپونيكس، زئوكمپوست + ورمي¬كمپوست، زئوكمپوست + زئوپونيكس، ورمي¬كمپوست + زئوپونيكس به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج اين پژوهش بيانگر تاثير منفي تنش كم¬آبي بر جذب فسفر و پتاسيم برگ و دانه آفتابگردان بود. با افزايش فواصل آبياري¬ها از رژيم آبياري اول به سوم، غلظت اين عناصر در گياه و دانه كاهش-يافت. غلظت فسفر برگ در سيستم كودي آلي بيشتر از شيميايي و تلفيقي بود و از بين تيمارهاي آلي، بيشترين غلظت فسفر و پتاسيم برگ از تيمارهاي آلي تلفيقي (زئوكمپوست + ورمي¬كومپوست، زئوكمپوست + زئوپونيكس و ورمي¬كمپوست + زئوپونيكس) به ترتيب به مقادير 60/0، 61/0 و 61/0 درصد براي فسفر و 24/2، 30/2 و 42/2 درصد براي پتاسيم بدست آمد. فسفر و پتاسيم دانه تحت تاثير تيمارهاي تغذيه¬اي قرار نگرفتند. بيشترين (68/1) و كمترين (11/1) درصد كربن آلي خاك به-ترتيب از تيمار آلي كمپوست زئوليتي و تيمار شيميايي اوره بدست آمد. در نهايت نتايج اين آزمايش نشان داد كه كاربرد تلفيقي كودهاي آلي فراوري شده مناسب¬ترين روش براي تامين عناصر غذايي در زراعت آفتابگردان مي¬باشند.