تأملي بر نجاست يا طهارت كفار و پيروان ساير اديان

فقهاء براي نجاست ذاتي كفار و اهل كتاب، به آيات قرآن و رواياتي استناد كرده¬اند و نجاست را به معناي فقهي آن گرفته-اند؛ يعني بدن¬شان نجس بوده و با برخورد به اشياء پاك، آنها را هم آلوده و نجس مي¬كند لذا شستن محل برخورد واجب مي¬شود. هم¬چنين براي تثبيت اين قول ادعاي اجماع كرده¬اند. در اين نوشتار ثابت شده است كه دليل عقل و ارتكاز، مخالف نجاست ذاتي كفار يا اهل كتاب مي¬باشد و بنابرفرض شارع هم مخالفتي با آنها نكرده است؛ از ديگرسو آيات قرآن و روايات، دلالتي بر نجاست ذاتي كفار ندارند بلكه روايات فراوان ديگري بر خلاف اين مدعا وجود دارد. اجماع بر نجاست نيز در ميان متقدمين واقع نشده است و از متأخرين هم قائل به عدم نجاست فقهي كفار وجود دارد. از اين¬رو اصل اولي بر طهارت تمام انسان¬ها بوده و خلاف آن دليل مي¬خواهد. در نهايت نتيجه گرفته مي¬شود كه بدن كفار(مشركين و اهل كتاب) مانند مسلمان¬ها پاك بوده مگر آنكه نجاستي بر آنها عارض گردد.