بازدارندگي¬هاي تربيتي پيدايش وحدت اسلامي از منظر قرآن و حديث

تشكيل وحدت اسلامي، آرمان اصيل ديني و عقلاني است كه قرآن كريم و مكتب اهل بيت عليهم السلام بر آن تأكيد ويژه دارند؛ آيات قرآن و روايات ائمه¬ي اطهار عليهم السلام ضمن سفارش به آن، مسلمانان را از پراكندگي و اختلاف¬هاي گوناگون بازداشته است. در راه تحقق اين آرمان، شناخت موانع تربيتي كه از شكل¬گيري آن جلوگيري مي¬كند، يكي از مهم¬ترين راهبردهايي است كه زمينه¬ي محقق شدن آن را فراهم مي¬كند؛ از اين¬رو، مقاله¬ي حاضر كوشيده است با استفاده از روش توصيفي- تحليلي و بهره¬گيري از مفاهيم و آموزه¬هاي قرآن كريم و روايات اهل بيت عليهم السلام به بررسي موانع تربيتي وحدت اسلامي بپردازد. براساس يافته¬هاي پژوهش عوامل تربيتي بازدارنده¬ي وحدت اسلامي را مي¬توان به دو دسته¬ي عوامل «فكري و نظري» و موانع «اخلاقي و عملي» تقسيم¬بندي و مطرح نمود كه از جمله¬ موانع نظري تحقق وحدت اسلامي مي¬توان به: جهل و بي¬خبري، تعصّبات بي¬جا و¬¬ مذموم، شخصيت¬پرستي اشاره كرد. همچنين موانعي مانند: هواپرستي، دنياپرستي، عزلت¬گزيني از مهم¬ترين عوامل و اسباب بازدارنده¬ي وحدت اسلامي هستند كه در آموزه¬هاي ديني به آنها اشاره شده است. البته، همه¬ي عوامل بازدارنده¬ي وحدت اسلامي محدود به موارد مذكور نمي¬باشد بلكه علاوه بر موانع بيان شده، مي¬توان از مسائل ديگري نيز به عنوان موانع تربيتي شكل¬گيري وحدت اسلامي نام برد كه تفصيل آن در منابع اسلامي قابل پيگيري است. همچنين با رفع و مصون ماندن از دچار شدن به آنها مي¬توان هدف آرماني تشكيل وحدت اسلامي را تحقق بخشيد.