تحريف قرآن، جمع قرآن، اهل بيت، بيعت ابوبكر، قرائات.

چكيده اگر چه بحث در تحريف قرآن قرن هاست كه اوج گرفته، ولي اگر به زمان عقب برگرديم خواهيم ديد كه چنين مسئله اي آغازمند است و از زمان نزول قرآن، و پس از آن مطرح نبوده، زيرا در عصر رسول خدا، حضرتش آنچنان در حفظ و كتابت قرآن تأكيد داشتند كه حتي توصيه اي براي عدم تحريف نيز ننموده اند. براي يافتن خاستگاه بحث تحريف قرآن، بايد مجادلات سني – شيعي را در اين باره تبيين كنيم. مهمترين مسئله كلامي شيعه، بحث امامت بوده كه موجب مباحث گوناگوني بين فريقين شده، و طي اين مناظرات، داستان تحريف قرآن شكل گرفته است. نقطه آغازين بحث عدم تحريف قرآن هم زمان با بحث صوري و سياسيِ جمع قرآن صورت پذيرفته است. از جمله ديدگاه هايي كه در طول تاريخ مورد توجه بوده، جمع قرآن در زمان پيامبر(ص) مي باشد. بر همين اساس در اين پژوهش خواهان پاسخگويي به اين سوال هستيم كه چه رابطه و ادله محكمي مبني بر جمع قرآن در زمان پيامبر و عدم تحريف قرآن وجود دارد كه ساير ادله موجود مبني بر جمع آوري قرآن در زمان خلفا را باطل مي كند. نتيجه اي كه در اين پژوهش به دست آمد حاكي از آن است كه با توجه به ادله، جمع و تدوين قرآن در زمان پيامبر تاييد شده، و اين امر منتهي به اثبات مصونيت قرآن از تحريف مي گردد. برخي از اين ادله عبارتند از: حجيت بخشيدن به عدم حضور امير مؤمنان در مراسم بيعت با ابوبكر، استفاده متكلمان شيعي از مأخذ سني در مجادله با آنها، ايجاد فرقه هاي متعدد و تردّد محدثان هر فرقه با ديگران، طرح مسئلة ذكر يا عدم ذكر نام اهل بيت در قرآن در مجادلات كلامي فريقين، بي توجهي به فقه الحديث روايات موهوم تحريف، دامن زدن به بحث هاي چالشي توسط غلات، سرايت روايات حوزة قرائات به حوزة تحريف.