مطالعه مقايسه اي آيات شفاعت از منظر تفاسير معتزلي و تفاسيرفريقين

همه مسلمانان شفاعت پيامبر(ص) را قبول داشته، ولي در مورد نحوه تأثير آن اختلاف كرده اند. معتزله براين باور است كه دايره شفاعت پيامبر(ص) تنها در ترفيع درجه اهل بهشت است و گناهكاران را مشمول شفاعت نمي دانند. در مقابل، شيعيان بر اين باورند كه شفاعت پيامبر(ص) به اين معني است كه مانع ورود مستحقين عذاب به دوزخ مي شود و آنها كه وارد دوزخ شده و مبتلاي به عذابند، در پرتو شفاعت پيامبر(ص) از آتش دوزخ خارج و وارد بهشت خواهند شد. معتزله براي اثبات مدعاي خود مبني بر اين كه شفاعت ترفيع درجه است، به دلايل عقلي و نقلي تمسك جسته است كه البته، عمده دلايل آن ها استناد به آيات قرآن است. معتزله كه به تاويل آيات و ترك ظواهر آيات متهم هستند، در مسأله شفاعت نيز همين راه را پيموده اند. شيعيان نيز در تفاسيرخود به آن دلايل اشاره كرده و به آنها پاسخهايي متناسب داده اند.در اين ميان اشاعره نيز هم راي با شيعه بوده و در تفاسير خود به معتزله پاسخ هايي داده اند. در اين مقاله، ضمن بررسي هر يك از اين دو نوع انديشه با توجه به آيات وروايات به اشكالات معتزله پاسخ داده مي شود .