مرجعيت آموزهاي قرآن كريم درحوزه ي اخلاق فردي

مكاتب و اديان جهان را در يك دسته بندي كلي مي‌توان در دو گروه قرار داد: نخست مكاتبي كه مخاطب خود را گروه، ملت، نژاد و يا طبقه خاصي مي‌دانند و داعيه نجات و هدايت بخش خاصي از انسان‌ها را دارند، و دوم ادياني كه همه انسان‌ها را مورد توجه قرار داده و در پي نجات همه آنان هستند. قرآن كريم همه ملت‌ها را به آيين، معارف و مقررات خود دعوت كرده و هيچ فرد، گروه، ملت و نژادي را استثنا نكرده است. مقصود از جامعيّت قرآن شمول و فراگير بودن آيات و آموزه هاي آن به همه ي شئون زندگي بشر در تمامي دوران ها و اعصار » با هدف هدايت انسان است. بنابراين، قرآن براي همه ي انسان ها و همه ي مكان ها و همه ي زمان ها و از همه مهم تر براي همه ي امور زندگي بشر، اعمّ از امور فردي و اجتماعي نازل شده است.جامعيت قرآن، سبب جاودانگي آن گرديده و آن را كتابي جهاني و قابل استفاده براي همه انسان ها كرده و بر اين اساس، بهره مندي از آن مخصوص عصري خاص نبوده و تاريخ مند و عصري نگرديده است. در تمام دوران ها مي توان از قرآن انتظار پاسخ گويي به نيازهاي بشري را داشت و آن را قابل انطباق بر تمامي موضوعات جديد در جهت هدايت بشر دانست.مادر اين مقاله جامعيت وجهاني بودن قران در حوزه ي اخلاق فردي را مورد بررسي قرار ميدهيم.