بررسي تطبيقي مباني فلسفي انسان¬شناسي در انديشه¬ي سياسي¬ ماكياولي و امام خميني(ره)

بررسي تطبيقي مباني فكري رهبران سياسي، يكي از شيوه¬هاي نوين پژوهشي در حوزه¬ي انديشه¬شناسي است. و پرداختن به اين¬گونه مسائل با رويكردي تطبيقي از اهميت¬ ويژه¬اي برخوردار است؛ چرا كه حركت جوامع و بروز تغييرات مختلف در آنها، بسته به ديدگاه¬ها و نظريات رهبران و مبتني بر اصول و پايه¬هاي فكري¬ آن شخصيت¬ها مي¬باشد. و از اين منظر، اين نوع بررسي¬ها، علل تفاوت در تغييرات و جهت-گيري¬هاي جوامع را مشخص مي¬كند. يكي از متفكران سياسي عصر رنسانس كه ديدگاه¬ها و نظريات او جوامع غربي را تحت تأثير قرار داده است، «نيكولو ماكياولي» مي¬باشد. همچنانكه، امام خميني(ره) رهبر كبير انقلاب اسلامي، از رهبران و شخصيت¬هاي تأثيرگذار معاصر در جوامع اسلامي به شمار مي¬رود. با توجه به اين مسائل، در اين تحقيق تلاش شده است مباني فكري اين دو شخصيت در حوزه¬هاي مختلف مورد تحليل و بررسي قرار گيرد. نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه ماكياولي مباحث انسان¬شناختي خود را بر اساس مباني ماترياليستي، استوار ساخته و در نهايت با رويكردي مادي مسائل فلسفه¬ي سياسي خود را ترسيم نموده است. ولي حضرت امام(ره) بر اساس مباني اسلامي، نقش اساسي انسان در هستي و مقام خليفة اللهي او، انسان را داراي دو بعد روحاني و مادي دانسته كه بر اين اساس ايشان در اين مورد نگرشي فراتر از مادي و دنيوي به انسان و حقيقت او دارد.