چيستي و چرايي اخلاق ديني در انديشه فلاسفه نوصدرايي

در مقاله حاضر سعي بر اين است بعد از تبيين چيستي اخلاق ، رابطه دين و اخلاق از ديدگاه فلاسفه صدرايي معاصر پرداخته شود و اينكه آيا دين متكي به اخلاق است يا اخلاق متكي به دين. آيت الله مصباح رابطه دين و اخلاق را از نوع رابطه جزء و كل يا به عبارتي از نوع رابطه ارگانيكي و اتحاد گونه مي داند، كه در آن اخلاق جزئي از دين است و رابطه عموم خصوص مطلق مابين آن ها برقرار است.به عقيده وي تحصيل سعادت انسان، در گرو رابطه و اتحاد دين و اخلاق است. استاد مطهري نظر مطلوب را اين مي داند، كه اساس و پايه دين خداشناسي است و هر ديدگاه اخلاقي بدون پشتوانه خدا نمي تواند نظامي اخلاقي داشته باشد، يا اگر هم داشته باشد، منسجم و پويا نيست و يك نوع اخلاق حداقلي است. پس پايه و اساس رابطه دين و اخلاق خداشناسي است. آيت الله جوادي آملي برآن است كه جايگاه اخلاقي انسان بسيار رفيع است و وقتي كه در چهارچوب نظام ديني قرار گيرد ، مي تواند در جامعه همچون نوري بتابد و اجتماع انساني در پرتو آن به سعادت برسند، پس اتحاد دين و اخلاق نقش اساسي در رسيدن انسان به سرمنزل مقصود و سعادت دارد.