استفاده از آموزه هاي عرفان اصيل اسلامي به عنون گنجينه معنوي فرهنگ ايراني براي تربيت نسل جديد جامعه

عرفان و تصوف اسلامي به عنوان يكي از محصولات فرهنگي - عبادي از ابتداي سده سوم كم كم در دامن اسلام شكل گرفت و بر مبناي آموزه هاي اسلامي رشد يافت و با توجه به ويژگي هاي بديع و تاويلات زيبايي كه در درون داشت به سرعت در قلمرو اسلامي طرفداران فراوان و جدي پيدا كرد. يكي از دلايل مهم گسترش و رونق عرفان اسلامي براي بيش از ده سده در فرهنگ اسلامي رويكرد ديني و عمل به بطن دين مبين اسلام بود و دوري بزرگان اين طريقه از كانون هاي قدرت و برافراشتن مجدد پرچم اسلام در بين مردم و خارج از مراكز قدرت. در طول سده هاي متمادي حاكميت فكري عرفان و تصوف بر فرهنگ ايراني و اسلامي و استقبال گسترده مردم از اين جريان فكري، زمينه هاي توسعه و گسترش معرفتي آن فراهم شد به طوري كه آثار بي شماري در اين حوزه فرهنگي به وسيله پيروان عرفان و تصوف تاليف شد. اين كتب سرشار از آموزه هاي ناب اسلامي است كه با ذوق و هنر بزرگان فكري و ادبي و ديني درآميخته و تصويري زيبا تر از قبل از دين مبين اسلام براي مخاطبان ارائه كرده است. با توجه به ظرافتهاي آميخته با مباني ديني و فرهنگ اسلامي در عرفان و تصوف اسلامي اين آموزه ها جذابيت فراواني براي عوام و خواص ايجا مي كند و مي توان با توجه به همين جذابيت هاي موجود، جوانان و نسل جديد جامعه را علاقه مندتر به اسلام كرد و تعاليم اسلامي را به عنوان ابزار تربيتي موثر به كار گرفت.