شماره ركورد كنفرانس :
4426
عنوان مقاله :
تاملي بر گستره اخلاق اجتماعي دراسلام از ديدگاه قرآن و نهج البلاغه
پديدآورندگان :
ياري زنگنه مرضيه myzanganeh@miau.ac.ir گروه علم اطلاعات و دانش شناسي، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامي، مرودشت. ايران , دهداري ابراهيمي راضيه raziehdehdari@gmail.com كارشناس ارشد علم اطلاعات و دانش شناسي، واحد تهران مركز، دانشگاه آزاد اسلامي، تهران. ايران
كليدواژه :
اخلاق , قرآن , نهج البلاغه , اخلاق اجتماعي
عنوان كنفرانس :
چهارمين كنگره بين المللي فرهنگ و انديشه ديني با محوريت شكوفايي فطرت و استعدادها با هويت ديني
چكيده فارسي :
اخلاق، ويژگي و خصلت‌هاي دروني‌اي است كه انسان آنها را به راحتي و بدون تكلف انجام مي‌دهد؛ اخلاق اجتماعي عبارت است از كليه رفتارهاي اختياري فرد در مقابل ديگران چه ديگران همسر، پدر و مادر و فرزندان و يا فاميل ها و اقربائ شخص و يا غير خويشان باشند. چه اين رفتار به عنوان رفتار خاص شخص باشد و يا رفتار گروهي فرد (مانند رفتارهاي اعضاي يك حزب و يا گروه خاص در مقابل اشخاص و يا گروه ها و يا افراد ديگر) ، در نتيجه چون انسان موجودى است اجتماعى ، تنها در سايه اجتماع مى تواند به اهداف والاى خود دست يابد، مشكلات خود را آسانتر مرتفع كند و به سعادت مطلوب سريع تر برسد. در اين مقاله به بررسي منشور اخلاقي در قرآن و نهج البلاغه به روش توصيفي- تحليلي پرداخته شده است.
