بررسي امثال ساير در ديوان كمال¬الدين وحشي بافقي

طالع و بررسي امثال ساير، با عنوان يكي از عناصر مهم زبان و ادبيات يك ملت، حائز اهميت است. امثال ساير موجود در شعر شاعران نيز موضوع مناسبي براي پژوهش ر اين زمينه است. نزديكي زبان شعر به زبان مردم كوچه و بازار، و بيان مضامين اجتماعي و تجربيات شخصي، از ويژگي هاي مهم سبك هندي است و موجبعمومي شدن شعر فارسي در آن دوره شده است. وحشي افقي يكي از شاعران بزرگ سبك هندي است كه اين دو ويژگي سبكي، در اشعار او منعكس يافته است و با همراهي سادگي و رواني زبان او، موجب شده است تا برخي از شاعار او در ميان مخاطبان، مقبوليتي عام حاصل كند و به مانند مثلي ساير، رايج شود. و اما در رابطه با اين كه كئدام اشعار را و در صورت داشتن چه ويژگي¬هايي، مي¬توان با قطعيت جزء امثال ساير دانستف نظرات مختلفي توسط منتقدان ارائه شده كه در مقدمه ي پژوهش حاضر مورد نقد و برذرسي قرار گرفته است. پس از استخراج امثال ساير از ديوان وحشي بافقي و بررسي موردي آن ها، به اين نتيجه رسيده ايم كه ساده و صميمي بودن زبان، بيان مضامين اجتماعي و هم چنين بيان دردهاف مشكلات و تجربيات شخصي و گاه عموميف دلايلي است كه سبب شده است تا برخي از شاعار وحشي به عنوان امثال ساير در ميان مردم رايج شود.