زبان به مثابه حقي فرهنگي در جامعه چندزبانه ايران

از جمله حقوق فرهنگي هر فرد و جامعه كه مبين يكي از شاخص¬هاي اساسي هويت برشمرده مي¬شود، مولفه زبان است؛ مولفه¬اي كه با نظام ذهني، شناختي، فرهنگي و جهان¬بيني بشر پيوندي عميق دارد. در عصر جديد و متاثر از تغييرات جهاني و تحولات ملي، به نحوي گسترده شاهد نقض اين بعد از حقوق فرهنگي افراد و جوامع بوده¬ايم؛ موضوعي كه در يك دهه گذشته با طرح مقوله حقوق زباني به مثابه يكي از ابتدايي¬ترين حقوق فرهنگي و اجتماعي انسانها همراه بوده است. با توجه به اهميت اين موضوع و مغفول¬ماندن نسبي آن در پژوهش¬هاي موجود در جامعه¬اي چون ايران، در اين مقاله ضمن طرح موضوع، به ابعاد و اهميت آن از منظر اخلاقي، اجتماعي، روان¬شناختي و ... پرداخته مي¬شود تا بر ضرورت توجه بدان در تصميم¬گيري¬ها و برنامه¬ريزي¬هاي آموزشي و فرهنگي در عرصه¬هاي مختلف تاكيد گردد.