آسيب‌هاي دنيادوستي و حرام خواري ونقش تخريبي آن درمهاروكنترل نفس از نگاه قرآن وحديث

از عوامل ايجاد و پيدايش آسيب در امر كنترل نفس ، دنيا دوستي و مال حرام مي باشد. دنيا دوستي كه در قرآن به حب الشهوات از آن تعبير شده است به معناي افراط در تلذذ يا دلبستگي نسبت به امور مادي و دنيايي است. از همين روي خداوند در قرآن كريم دنيادوستي را ريشه‌ي پيمان‌شكني‌ها، قتل نفس‌ها و عمل نكردن به آيات الهي دانسته است. اين در حالي است كه گاها مقتضاي دنيا دوستي در انسان نتيجه اش از ميان بردن خدادوستي و خداخواهي در جان و فطرت آدمي مي باشد چنانچه چنين گمراهي آشكاري از وسعت يافتن دنيا طلبي يا دنيا دوستي در خواسته هاي آدمي سرچشمه گرفته است. روي ديگر آسيب هاي كنترل نفس مال حرام است زيرا زماينكه انسان گوشتش از «مال حرام» روييده شده است هنگام برخورد با معصيت آن را مجذوب خود ساخته و اين خاصيت دروني لقمه حرام است. تمام آسيب هاي كنترل نفس از جمله دو مورد مذكور ثمره اي مشابه به يكديگر دارند و آن هم سركشي و قساوت قلب در برابر حق مي باشد.