مباني فلسفي پوزيتيويسم و دگرگوني هويتي انسان مدرن

گسست نگرش انسان به خود و جهان پيرامون خود از دنياي سنت به دنياي مدرن، موجب چرخشي هستي شناختي و معرفت شناختي گشت كه زندگي انسان را در تمام ابعاد حيات اجتماعي دگرگون نمود و اين مساله به صورت‌بندي نظري كاملاً متطور شده‌اي منجر گشت كه هويت انساني و فرهنگي جوامع را تحت تاثير قرار داد. از قرن 15- 16 ميلادي و با ظهور انديشمندان مدرن غربي همچون فرانسيس بيكن، ديويد هيوم و امانوئل كانت علم به معناي تجربي آن، جاي هرگونه معرفت بشري را گرفت و هرگونه معرفت ديگر را اعم از ديني، فلسفي و... فاقد اعتبار قلمداد گرديد. اين تحولات با پيدايش مكتب پوزيتيويسم و ورود آن به علوم انساني، هويت جديدي براي انسان مدرن در يك زمينه تاريخي خاص ايجاد نمود. هدف اين پژوهش بررسي اين روند و تاثيراتي كه اين روند بر هويت انسان مدرن گذاشته است، مي‌باشد. روش اين پژوهش مطالعه‌ي اسنادي و با استفاده از منابع دسته اول و دسته دوم مكتوب موجود مي‌باشد. اين تحولات در زمينه انحصارطلبي علوم تجربي و بي‌اعتباري ساير معارف، انسان را به موجودي اقتصادي، بيگانه از خود و ديگران و حتي از اشياء پيرامون خود و محصور در جنبه‌ي فني تبديل كرد. جنبه‌هاي معنوي و دروني انسان كه او را به نوعي از حيوان متمايز مي‌كند از هويتش حذف گرديد و انسان به سان يك ماشين مكانيكي در نظر گرفته شد كه دائما در حال كار و كسب سود و منفعت شخصي خويش است. انسان در جنبه مادي خويش محصور گشت و از هرآنچه غير از طبيعت مادي وجود داشت، دست كشيد و هويتش در همين جهان مادي تعريف گشت.