پرسشگري به مثابه فرهنگ

هدف اين مقاله، تبيين و تشريح تأثير فرهنگ حاكم بر محيط هاي تربيتي بر توسعه توانايي هاي پرسشگري است. براي دست‌يابي به اين هدف با استفاده از روش توصيفي– تحليلي رابطه فرهنگ تربيتي و پرسشگري مورد تحليل قرار گرفته و نقش آن در تقويت يا تضعيف اين ويژگي تبيين شد. بر اين اساس با احصاء بازدارنده هاي فرهنگي پرسشگري استدلال شد كه محيط فرهنگي اي كه يك يادگيرنده در آن رشد مي يابد مهمترين عامل اثر گذار در توسعۀ توانايي هاي تفكر انتقادي و پرسشگري است. لذا فرهنگ هاي تربيتي مختلف با تأثير گذاري بر تعاملات محيط هاي آموزشي مي توانند فرصت و زمينه پرسشگري را فراهم كرده يا از بين ببرند. از اين رو لازم است براي پرروش اين ويژگي مهم تفكر انسان به اقتضائات فرهنگي آن توجه داشته باشيم و با شناسايي و تغيير بازدارنده هاي فرهنگي امكان بروز آن را فراهم سازيم. تا زماني كه محيط هاي تربيتي از يك فرهنگ حمايت كننده برخوردار نباشد سخن گفتن از پرسشگري و تربيت افراد پرسشگر بيهوده است.