مقايسه تاب آوري، سرسختي روانشناختي و اميد به زندگي دانشجويان خوابگاهي و غيرخوابگاهي دانشگاه آزاد اسلامي واحد بروجرد

هدف پژوهش حاضر، مقايسه تاب آوري، سرسختي روانشناختي و اميد به زندگي دانشجويان خوابگاهي و غيرخوابگاهي دانشگاه آزاد اسلامي واحد بروجرد بود. روش پژوهش حاضر يك پژوهش از نوع علّي مقايسه اي مي باشد. در پژوهش حاضر جامعه آماري كليه دانشجويان دانشگاه آزاد بروجرد (14620 نفر) كه از اين تعداد افراد خوابگاهي (1338 نفر)، در سال تحصيلي 96-1395 بوده اند. روش نمونه گيري پژوهش حاضر نمونه گيري در دسترس مي باشد كه از بين دانشجويان دانشگاه و خوابگاه 100 نفر واز هر گروه 50 نفر كه شرايط شركت در پژوهش حاضر را داشتند، پرسشنامه هاي اميد اشنايدر، تاب آوري كانر و ديويدسون و سرسختي روان‌شناختي در اختيار آنها قرار گرفت. در پژوهش حاضر براي تحليل داده ها از آزمون t گروه هاي مستقل استفاده شد. همچنين براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه اختلاف معنا داري بين ميانگين نمره تاب آوري گروه دانشجويان خوابگاهي و غير خوابگاهي وجود دارد و ميزان تاب آوري دانشجويان غير خوابگاهي بيشتر از دانشجويان خوابگاهي است. نتايج نشان داد، در نمره اميد به زندگي نيز اختلاف معنا داري بين گروه دانشجويان خوابگاهي و غير خوابگاهي وجود دارد و ميزان اميد به زدگي دانشجويان خوابگاهي بيشتر از دانشجويان غيرخوابگاهي است. همچنين نتايج نشان داد كه اختلاف معناداري بين ميانگين نمره سرسختي روانشناختي و مولفه هاي آن از جمله تعهد و كنترل روانشناختي در گروه دانشجويان خوابگاهي و غير خوابگاهي وجود دارد و ميزان سرسختي روانشناختي و مولفه هاي آن از جمله تعهد و كنترل روانشناختي دانشجويان غير خوابگاهي بيشتر از دانشجويان خوابگاهي است. اما در مولفه چالش تفاوت معناداري بين دوگروه مشاهده نشد