بررسي ديدگاه محققين غربي نسبت به فريضه نماز در سيره امام رضا (ع) (مطالعه موردي زندگي فردي و اجتماعي كارمندان)

بنا بر گزارش متون روايي و تاريخي، نماز وسيله اي بوده است كه انبياء و اولياي الهي در رفع مشكلات و دفع هر شرّي از آن استمداد مي نمودند، چراكه اين فريضه انسان را به قدرت لايزالي مرتبط و اين احساس سبب مي شود كه انسان در برابر دشواري هاي پيش رو به آرامش و متعاقبا در فعاليت هاي روزمره با نشاطي بيش از پيش مشغول گردد. اين فريضه الهي در صورت وجود شرايط عمومي تكليفي واجب و غير قابل ترك مي باشد و بر اين اساس در سيره معصومين تاكيدات فراواني نسبت به اصل نماز، كيفيت و آثار دنيوي و اخروي آن ذكر شده است، چنانكه در سيره تربيتي- عبادي پيشواي هشتم شيعيان، حضرت رضا (ع) نكات گران سنگي در اين باره وجود دارد كه با بررسي و تحليل آن مي توان به راهكارهايي بنيادي و كاربدي در زمينه ارتقا الگوي ايراني- اسلامي پيشرفت دست يافت. از اين رو با تكيه بر روش توصيفي- تحليلي، محور اين پژوهش بر پاسخ به پرسش چرايي توجه و تاكيد در سيره رضوي به فريضه نماز از ديد محققين به ويژه پژوهشگران غربي با تاكيد بر ميزان تاثير اين فريضه بر زندگيِ افراد شاغل در سازمان هاي اداري در حوزه وجدان و اخلاق كاري قرار دارد.