معنويت عامل آرامش و خوشبختي در پرتو ارتباط مردم با مسجد و با روحانيت

موضوع مهمي كه امروزه در جامعه كمرنگ شده است و بسياري از خانواده ها از آن رنج مي برند عدم خوشبختي و عدم آرامش در زندگي است و اين موضوع عامل شكل گيري بسياري از مسائل ديگر در جامعه شده است. اگر كسي احساس خوشبختي و آرامش در زندگي نمي كند اين به خاطر اين است كه گمشده اي در زندگي اش وجود دارد. اين گمشده چيست كه نبود آن، زندگي را بر فرد تنگ و تلخ مي كند؟ معمولاً افراد جامعه نسبت به نيازهاي روحي خودكم اطلاع وكم توجه اند و به اين نيازها پاسخ نمي گويند و همين عاملي براي عدم آرامش و عدم خوشبختي در زندگي مي شود. در واقع مي توان گفت كه گمشده زندگي خانواده ها معنويت است. معنويت غذاي روح است و در هر جايي كه از آن غفلت شده است در نتيجه ي آن غفلت، آرامش و خوشبختي هم رفته است. اما كمبود معنويت در جامعه ي ما عواقب بدي را برجاي گذاشته و روي مسائل ديگري هم اثر گذار بوده است. بيشتر آسيب هاي اجتماعي مثل افسردگي ، بدحجابي ، طلاق ، جرائم و ناهنجاري ها و... عموماً ناشي از كمبود معنويت در زندگي خانواده ها مي باشد. بر همين اساس هم در بررسي مسائل فرهنگي بايد موضوع معنويت جزء اصلي ترين مسائل در نظر گرفته شود. و براي افزايش سطح معنويت در جامعه راهكار ارائه شود. با توجه به حاكميت دين مبين اسلام در جامعه ما، معنويت ارتباط مستقيمي با رابطه بين مردم با مسجد و با روحانيت و برعكس پيدا مي كند و اين به خاطر اين است كه مسجد منشاء و پايگاه اصلي پمپاژ معنويت در جامعه محسوب مي شود و اين كار هم از سوي روحاني مسجد با دعوت مردم به قران و حديث صورت مي گيرد. مسأله اي كه امروز در جامعه ما وجود دارد اينكه به نظر مي رسد رابطه لازمي كه بايد بين مردم با روحانيت و به دنبال آن با مسجد برقرار باشد وجود ندارد و اين را مي توان به استناد كم جمعيت شدن و مهمتر از آن، پير شدن بافت جمعيتي مساجد و كم شدن جوانان درمساجد بسياري از مناطق كشور اشاره نمود.