بهبود مشاركت و توانمندسازي جامعه محلي، گامي در جهت توسعه منابع طبيعي

مشاركت مردم در امر احياء، مديريت و اجراي طرح‌هاي منابع طبيعي از موارد ضروري در موفقيت برنامه‌هاي مديريتي سازمان جنگل ها مراتع و آبخيزداري كشور است. تجارب متعدد از عدم موفقيت طرح‌هاي مديريت منابع طبيعي در اثر عدم مشاركت بهره‌برداران، خود بيانگر اهميت مشاركت آنان در برنامه‌هاي مديريتي است. در اين تحقيق متغير اجتماعي مشاركت بررسي شد. اين تحقيق از جنبه جمع‌آوري اطلاعات كتابخانه‌اي و اسنادي است. مشاركت فرآيندي دوسويه و تعاملي است. يك‌سوي آن مردم و ديگر سوي آن دستگاه‌هاي اجرايي و دولت قرارگرفته است و داراي سه اصل مهم گفتمان، اجماع و رضايتمندي است كه مجموعه آنها سبب بهبود كيفيت مشاركت مي‌گردد. در برنامه‌هاي منابع طبيعي معمولاً بايد عوامل اجتماعي، اقتصادي و سازماني مؤثر داخل و خارج در نظر گرفته شود. در واقع يكي از دلايل شكست برنامه‌هاي مديريتي در سطح منابع طبيعي عدم پذيرش فعاليت‌ها براي آبخيزنشينان مي‌باشد. در اين راستا مطالعه اثرات اقتصادي- اجتماعي از جمله بخش‌هاي مهم در مطالعات مديريت منابع طبيعي تلقي مي‌گردد. از مهم‌ترين موانع پيش روي جهت افزايش مشاركت جامعه محلي در بخش منابع طبيعي را مي‌توان؛ عدم همخواني طرح هاي آبخيزداري اجرا شده با نيازهاي مردم ، عدم اعطاي تسهيلات همچون وام در راستاي مشاركت و ضعف بنيه مالي مردم جامعه محلي ، را نام برد. با توجه به نتايج كلي تحقيق؛ برنامه ريزي در جهت توانمدسازي جامعه محلي به منظور تسريع دستيابي به اهداف مجموعه پروژه هاي حفاظت آب و خاك پيشنهاد مي گردد.