آسيب‌شناسي گرايش جوانان به نماز جماعت و ارائه راهكار

مهم ترين عامل كم شدن گرايش به نماز و نماز جماعت، كم شدن گرايش به معنويات است كه گاهي به دليل كم كاري خانواده ها و اهميت ندادن آن ها به بحث نماز به وجود مي آيد و شامل تمامي خانواده ها فارغ از وضعيت اقتصادي و منطقه اي مي گردد؛ به همين دليل فضاي عمومي جامعه نيز رفته رفته به سمت كم شدن معنويات و گرايش به فرهنگ غرب كشيده شده و تحت تاثير عمليات رواني دشمن قرار گرفته است. براي تلاش در جهت حل اين مشكلات و افزايش گرايش به نماز جماعت بايد برنامه ريزي كلان و بلند مدت نمود و از برخوردهاي شديد و به دور از رأفت اسلامي اجتناب كرد تا آثار اين تلاش ها تا مدت ها بعد از خدمت نيز ادامه يابد.از اين گونه اقدامات مي توان به فرهنگ سازي نماز در خانواده ها، پر رنگ تر كردن نقش مساجد و نهادهاي فرهنگي، برگزاري كلاس هاي آموزشي، اسلامي نمودن برنامه هاي رسانه ملي، هدفمندي امر به معروف و نهي از منكر و تربيت فرد به فرد اشاره نمود.در مورد مراكز فرهنگي همچون دانشگاه ها، سازمان ها و پادگان ها، بايد توجه داشت كه با سه دسته افراد روبرو هستيم: كساني كه اهل نماز نيستند، كساني كه به خواندن نماز به صورت فرادي اكتفا مي كنند و كساني كه به شركت در نماز جماعت علاقمندند و بايد طوري برنامه ها را اجرا نمود كه به هر سه دسته توجه شود و علي الخصوص دسته اول را با نماز و فضاي معنويات آشنا نمود.