راهكارهاي گذار از اقتصاد متكي به نفت به اقتصاد پايدار در اقتصاد ايران

هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير صادرات نفتي و صادرات صنعتي در رشد اقتصادي ايران طي دوره 1357-1392 با استفاده از مدل خودرگرسيون با وقفه هاي توزيعي (ARDL) است. نتايج حاصل از برآورد مدل بيانگر تأثير مثبت صادرات نفتي و صنعتي بر رشد اقتصادي طي دوره مطالعه بوده ولي صادرات صنعتي چه در كوتاه مدت و چه در بلندمدت تأثير بيشتري نسبت به صادرات نفتي داشته است. همچنين ضريب برآورد الگوي تصحيح خطا 65/0- برآورد شده است كه در هر دوره 65/0 درصد از عدم تعادل هاي كوتاه مدت در راستاي مقادير تعادلي بلندمدت تعديل مي‌شود. بنابراين راهكار چرخش از صادرات نفت به سمت صادرات كالاهاي صنعتي به عنوان پيشنهاد براي كاهش فقر و افزايش رشد اقتصادي مطرح مي گردد كه خود مستلزم انجام كارهايي مانند تخصيص درآمدهاي نفتي به امر توليد، اختصاص يارانه و افزايش تسهيلات بانكي در امور بخش صنعت، ضرورت توجه بيش از پيش سياست گذاران و برنامه‌ريزان بر عملكرد صندوق توسعه ملي و كاهش هزينه ها در امور غيرضرروي و نامولد است.