بررسي راهكارهاي مبتني بر فن آوري نانو در كنترل آلودگي هوا در تهران و ساير كلانشهرها

آلودگي هوا مي‏تواند حدود 11 برابر از آلودگي آب و حدود 16 برابر از آلودگي غذا خطرناك‏تر باشد. در ايران مهمترين آلاينده‌ها مربوط به ذرات معلق PM2.5 و PM10 و هيدروكربنهاي سرطانزا (بنزن و ...) مي‌باشند. مطالعه مورد نظر يك مطالعه توصيفي - كتابخانه اي مي باشد كه بمنظورتعيين راهكارهاي مبتني بر فن آوري نانو در كنترل آلودگي تهران و ساير كلانشهرها به مورد اجرا درآمده است.نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه نانوتكنولوژي يا به طور مستقيم مي تواند وارد عرصة حذف آلاينده ها و كمك به شناسايي و اندازه گيري آنها شود و يا به طور غير مستقيم با ايجاد يك تغيير مسير در فرايند آلاينده يا تغيير ماهيت آن سبب حذف و يا دست كم كاهش حجم آلاينده هاي حاصل از آن شود. اما به طور كلي ميتوان نانو فن آوري را با 4 روش اصلي غشاء هاي نانو ساختار، كاتاليست ها ، نانو حسگر ها و نانوپوشش ها جهت كاهش ، كنترل و پايش آلاينده هاي هوا بكار برد.