بررسي اثر سرمايه گذاري مستقيم خارجي، سرمايه انساني و درجه باز بودن تجاري بر رشد اقتصادي در ايران: رويكرد مدل خودتوضيحي با وقفه هاي گسترده (ARDL)

تلاش براي جذب سرمايه گذاري خارجي را مي توان به عنوان محرك رشد اقتصادي و افزايش بهره وري در كشور ميزبان لحاظ نمود. افزايش توانمندي نيروي انساني، تحقيق و توسعه، و پيشرفت تكنولوژي از جمله دلايل مهمي هستند كه از جذب سرمايه گذاري خارجي در كشور ميزبان حمايت مي كنند جذب سرمايه گذاري خارجي در ايران به عنوان يك كشور در حال توسعه همرا با الگوي جمعيتي جوان كه طي چند سال گذشته با مشكلات اقتصادي متعدد و كاهش منابع مالي دولت مواجه بوده است، اهميت بسزايي دارد. با توجه به اهميت سرمايه گذاري خارجي در رشد، اين پژوهش به بررسي رابطه ي بين سرمايه گذاري مستقيم خارجي، سرمايه انساني و رشد اقتصادي در كشور ايران در دوره ي زماني 1393-1357مي-پردازد. براي اين منظور از روش ARDL استفاده شده است. طبق نتايج تخمين زده شده، اثر سرمايه گذاري مستقيم خارجي، درجه ي باز بودن تجاري و سرمايه ي انساني با يك وقفه بر رشد اقتصادي در بلند مدت مثبت است. از طرفي اثر سرمايه ي انساني و حاصلضرب FDI و سرمايه انساني بر رشد اقتصادي در بلند مدت منفي مي باشد. بنابراين مي توان چنين نتيجه گرفت كه افزايش FDI از طريق انباشت سرمايه شرايط براي رشد اقتصادي را فراهم مي كند. اين در حاليست كه افزايش سطح بهره وري در كشور بدليل فقدان نيروي كار ماهر در كنار افزايش سرمايه و تكنولوژي وجود نداشته است. ضريب تصحيح خطا در الگوي مورد بررسي 95 درصد مي باشد. بنابراين در هر دوره حدود 95/0 از عدم تعادل كوتاه مدت براي دستيابي به تعادل بلند مدت تعديل مي شود.