ارائه الگوي ارتباطي امنيت ملي و توسعه پايدار

وجود امنيت، و مهمتر از آن احساس امنيت يكي از مهمترين نيازهاي زيست سياسي و اجتماعي مي باشد. به گونه اي كه در صورت عدم وجود امنيت استعدادهاي بالقوه در يك كشور شكوفا نمي شود و همچنين ساير حقوق افراد آن جامعه فرصت ظهور و بروز پيدا نمي كند. مفهوم امنيت، در طول ساليان و حتي قرون گذشته دستخوش تغييراتي شده است. عوامل مختلف سياسي، اجتماعي از جمله جنگ ها، گسترش روابط بين المللي و تغيير نظام هاي سياسي در تغيير اين مفهوم موثر بوده اند. سوال اساسي در اين مقاله آن است كه امنيت ملي پايدار چه ارتباطي مي تواند با توسعه پايدار داشته باشد. آنچه كه نگارنده به عنوان پاسخ و نتيجه به اين سوال رسيده است، آن است كه امنيت ملي، زماني پايدار مي‌باشد كه باعث رشد و توسعه گردد و اين نتيجه تنها از طريق امنيت انساني بوجود مي آيد. بنابراين امنيت براي امنيت، به تنهايي جوابگوي مسائل امنيتي دولت-كشورها نمي باشد و يكي از اساسي ترين راهبردهاي كلان در برنامه‌ريزي هاي امنيتي، تبيين الگوي امنيت انساني براي توسعه مي باشد.