ريزمقياس سازي و بررسي عدم قطعيت دو مدل HADCM3 و CSIROMK3.0 با استفاده از شبكه عصبي مصنوعي (مطالعه موردي: حوزه گاماسياب)

ازآنجاكه پيش‌بيني وضعيت اقليم آينده تحت پديده تغيير اقليم به‌طور قطعي ممكن نيست، با به كار بردن يك مجموعه از اجراهاي مختلف در مدل كردن اثرات تغيير اقليم مي‌توان اين عدم قطعيت را بررسي نمود. در اين پژوهش براي ارزيابي عملكرد و شبيه‌سازي دماي ميانگين مربوط به حوزه گاماسياب از داده هاي دما ميانگين دو مدل HADCM3 و CSIROMK3.0 تحت سناريوي A1B براي سري زماني 2000-1971 استخراج شد و براي ريزمقياس سازي از شبكه عصبي مصنوعي استفاده شد. دوره 1995-1971 براي آموزش شبكه و دوره 2000-1996 براي صحت سنجي انتخاب شد. پس از آموزش شبكه و تعيين همبستگي بين داده‌هاي مشاهداتي و مدل در دوره 1995-1971، داده‌هاي مدل در دوره 2000-1996 براي حوزه ريزمقياس شدند. بر طبق نتايج، مدل CSIROMK3.0 نسبت به مدل HADCM3 قطعيت بيشتري در شبيه‌سازي پارامتر اقليمي دما براي حوزه مربوطه دارد. ميانگين دماي مشاهداتي حوزه براي دوره 2000-1996، 968/13 درجه سانتي‌گراد برآورد شد. اين در حالي است كه دو مدل CSIROMK3.0 و HADCM3 بر طبق نتايج شبيه‌سازي شبكه عصبي براي دوره 2000-1996 ميانگين دماي حوزه را به ترتيب 175/13 و 414/12 درجه سانتي‌گراد برآورد كرده‌اند.