نقش گردشگري به عنوان يكي از راهكارهاي گذار از اقتصاد متكي به نفت به اقتصاد پايدار (با تاكيد بر منطقه ژئوپليتيكي خليج فارس)

با توجه به تحولات گوناگون پديد آمده در عصر حاضر كه به عصر اطلاعات و ارتباطات معروف گرديده است، شاهدتاثير اين تحولات در ابعاد مختلف زندگي بشر، خصوصاً ابعاد اقتصادي، امنيتي، سياسي و اجتماعي در جهان هستيم. شايد با كمي تساهل بتوان گفت اين تحولات بقدري متكثر بوده كه گويي جهان جديد در حال خلق شدن است. اين تحولات در كنار مخاطرات خاص خود، فرصتهاي خوبي در عرصه هاي گوناگون خصوصاً كمك به توسعه و تفاهم از طريق صنعت گردشگري با جذب درآمد براي انباشت سرمايه و تبادل و نشر فرهنگ براي كشورها به همراه داشته است. امروزه شاهد بروز و ظهور صنعت گردشگري به عنوان يك صنعت سبز و پاك با درآمدزايي بسيار خوب براي كشورها هستيم. برعكس دوران گذشته كه صنايعي همچون خودروسازي و صنايع ديگر مثل گاز و نفت ابزار درآمد اقتصادي بالا بوده، صنعت گردشگري جايگزين آنها در امر كمك به توسعه، امنيت و رفاه گرديده است. استفاده از صنعت گردشگري علاوه بر ايجاد درآمد بيشتر براي كشورها، تفاهم بيشتر آنها با همديگر را نيز به همراه دارد. توسعه صنعت گردشگري نيازمند هنر معاشرت بين المللي، وجود امنيت پايدار، وجود بسترهاي رفاهي و بهداشتي و جذابيتهاي محيطي و كالبدي و اقليم مناسب به همراه تبليغات يا معرفي مناسب جاذبه ها از سوي دولتمردان و مهمتر از همه نيازمند فرهنگ تعاملي و تفاهمي است . وجود اين مولفه ها در كنار يكديگر و پيوسته به هم است. منطقه خليج فارس به دليل داشتن اقليم جذاب، امنيت بالا و بهره مندي از فرهنگ و تمدن و تاريخ چند هزارساله مستعد جذب گردشگران داخلي و بين المللي است. از جنبه بيروني براي جذب گردشگر خارجي نياز به همگرايي بيشتر است. ما بايد فكر كنيم چطور با استفاده بهتر از فرصتهايي كه صنعت گردشگري پيش روي ما قرار مي دهد، جهت ايجاد نشر فرهنگ خودي و كسب درآمد بيشتر و در نهايت توسعه كشور خود از آن بهره مند شويم. در اين مقاله با استفاده از روش توصيفي و تحليلي و مطالعات اسنادي مكتوب سعي نموديم كه به موضوع مذكور بپردازيم. با نگاه سيستميك و داشتن فرهنگ تعاملي و تفاهمي مي توان به امر توسعه گردشگري و توسعه همه جانبه در منطقه خليج هميشه فارس اميدوار بود.